Machiel en Han naar Santiago de Compostella

Machiel en Han naar Santiago de Compostella

dinsdag 14 september 2010

zo vroeg waren we nog nooit op.......

We staan aan de voet van de pyreneeën. Vanochtend werden we door de madame waar we sliepen het huis uit gezet (ze zei dat ze hoognodig weg moest). Niet dat het erg was; we hadden toch al niet de behoefte om hier nog veel langer te verblijven vanwege allemaal wel erg veel regels. Zo ging om tien uur de avondklok in en mochten we smorgens niet douchen. En er lag maar 1 deken op bed. Ja ja, het leven van een pelgrim, is zwaar. Vandaag gaan we de grote berg over! We zullen de komende tijd wel moeten terugschakelen met diverse klimmen in het vooruitzicht.
Houdoe, Han en Machiel

8 opmerkingen:

  1. Don Chielas en Don Hannes, uit de toegestuurde sms'jes weet ik dat jullie nu in het Spaanse Pamplona zitten. Kijk wel uit dat er geen verdwaalde stieren achter gebleven zijn.Zoals eerder al verteld gaan jullie als een speer. Annemieke zei al dat hetgeen jullie in twee weken doen zij twee maanden voor nodig gehad heeft. Dagelijks hou ik het bij en kom op een gemiddelde van ongeveer 65 km per dag en dat is niet mis. Tot op heden is het weer en de wind meegevallen maar de komende dagen wordt het minder maar daar laten jullie je niet door weerhouden. Knap en mijn pet af. Mannen geniet er van en als het enigzins mogelijk is laat het dan ook via de blog weten hoe het jullie vergaat. Gegroet, Don Leo, meteorologo.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Los Amigos,
    Bergje op, bergje af: jullie zullen het zwaar krijgen. Maar ja, nog tijd genoeg toch?
    De afstand met thuis wordt wel steeds groter, zeker nu wij midden in het verdriet om het overlijden van de buurvrouw zitten en jullie alleen ver weg kunnen meeleven. Het is niet anders...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Woutje Wagmans had destijds ook al moeite met die Spaanse heuvels......Tja, das andere koek dan de Dongense Stoomberg.
    Maar jullie zijn sterke mannen en achter elke sterke man staat een sterke vrouw (dat is de afgelopen dat wel weer duidelijk geworden).

    Af en toe een daggie rust misschien, om even bij te tanken.

    Volgens zeggen volgt er binnenkort een grote vlakte, een soort Grote Stille Heide, maar dan op zun Spaans.

    Groetjes Sas (Z.L.)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Machiel, ik hoorde net van Han dat jij toch wel de sterkste bent van het stel. 'Als we moeten klimmen is Machiel in een mum van tijd 100 meter voor me en wacht na de berg wel weer op me'. Grote collegialiteit, hoor ik wel en laat het zo blijven! Doedegij ut mar rustig aan, ouwe! Iedereen heeft toch wel veel respect voor jullie! En geniet ook van de tocht en die dagelijkse fles wijn....hou die er ook maar in! Da's goeie brandstof!!!
    Liefs voor jullie twee,
    Renate

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wanneer komt de eerste rustdag???
    niet vergeten hoor
    bueno camino
    annemieke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo die-hearts,

    Twee vragen die mij bezig houden:
    1) Hebben jullie de omvang van je kuiten bijgehouden; zo ja wat is de toename?
    2) Waarom hebben we nou al een week niks meer gehoord? Hebben jullie de vraag van Annemieke ter harte genomen en niet 1 maar minstens 5 rustdagen genomen (uiteraard in een plaats met aangename terrassen)?
    In ieder geval: sterkte voor de rest van het trace.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hee Machiel en Han,
    Jullie zijn wel keien!! Volgens mij is het einddoel in zicht. Of sterker nog: zijn jullie er al? Praat ons maar eens snel bij want ik zie al even geen berichtjes meer van jullie......of zijn jullie verdwaald? groet vanuit het Eindhovense enne Machiel: we missen je nog niet ;-)))) Hella

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Op de kaart in zagen we dat jullie 28 sept. zijn aangekomen in Santiago de Comopstela
    Wij wensen jullie hiermee van harte proficiat.
    Van onze dochter die in Nispen woont,hebben we via Ellen de link naar jullie verslag gekregen.
    Van 19 april tot 8 juli zijn wij onderweg geweest op de fiets naar Santiago en terug. In Nispen hoorde we van jullie plan en heb toen mijn schelp, die de tocht al had gemaakt via Wouter aan Ellen gegeven. Het is voor ons een onvergetelijke reis geweest met veel ontmoetingen en gastvrijheid. Hopelijk hebben jullie ook deze ervaring opgedaan. Al lezend komen de herinneringen weer snel ter sprake.
    Nogmaals proficiat en alle goeds
    Loes en Tom Hommel uit Ossendrecht

    BeantwoordenVerwijderen