Bevrijdingsdag

Het valt me onder de huidige omstandigheden zwaar om ook een slotwoordje te schrijven maar was dat toch al van plan dus moet het maar even.
De laatste etappedag jl. dinsdag was het opnieuw behoorlijk wat klimwerk. Het einde van die etappe was dan ook een bevrijding voor me dat 'het' er op zat.
Vanaf dat moment bevrijd te zijn van iedere dag de fiets op, de helm op, de wielerbroek aan, dezelfde boodschappen doen en praktisch elke dag klimmetje hier, klimmetje daar, klimmetje overal gaf me een heerlijk gevoel. Zelfs de afdalingen schonken lang niet altijd een lekker gevoel want ik wist dat er dan ook weer een klim kwam....
En wat te denken van de bevrijding voor dat ventje in mijn wielerbroek. Altijd maar in de buurt van het gedrocht dat zeemleer heet manifesteerde het zich vooral als gevoel en levenloos. Soms zelfs helemaal kwijt leek het wel. Dat merkte je dan vooral als ie, gelukkig nog maar, het signaal gaf uitgelaten te willen worden....
Dus de laatste etappedag was voor mij tevens bevrijdingsdag.
Ik vind het van mezelf een geweldige prestatie deze tocht volbracht te hebben. Alleen was ik in Noord Frankrijk al huiswarts gekeerd. Nee zo'n, lange, tocht gepakt en gezakt fietsen is niet mijn ding. Onderweg ben ik menig keertje jaloers geweest op wandelaars die we zagen gaan.
We hebben gelukkig fantastisch weer gehad, nauwelijks materiaalpech, veel mooie dingen gezien en volop genoten van onze eigen maar ook de Spaanse bourgondische inslag! Machiel en ik hebben het samen goed gehad en gedaan. Dit alles leidt er toe toch op een prettige tocht te kunnen terugzien maar een herhaling van zoiets dergelijks zit er niet in.
Ik ga nu heel graag naar huis.

Han










Buiten het fietsen om

Santiago -Machiel -

Dinsdagmiddag  28 september hebben we Santiago bereikt. Kennelijk hadden nogal wat mensen er een hard hoofd in dat ik de eindstreep zou halen....Een greep uit de voorspellingen .... heimwee, materiaalpech en op nummer 1 valpartijen of ongevallen. Kennelijk heb ik inmiddels naam gemaakt als brokkenpiloot.
Maar gelukkig is alles goed gegaan. Meer dan goed zelfs. Ik heb enorm genoten van de reis. Het landschap, de rust en natuur en niet te vergeten het eten en drinken!! Ook daar heb ik met volle terugen van kunnen genieten. Het ontdekken van het onbekende en het hebben van geen planning is me nog wel het beste bevallen!
Bedankt Han voor het reisgezelschap! Leo bedankt voor alle sms-sjes en het bijhouden van de site. Bedankt collegas voor het waarnemen van mijn taken. Bedankt Renate en Mirjam dat jullie ons hebben laten gaan en de boel thuis draaiende hebben gehouden. Verder ieder bedankt die ons gevolgd heeft en/of zo nu en dan wat heeft laten horen.
Het zit erop. De vakantie is te druk geweest om echt heimwee te krijgen, maar het is wel mooi geweest. Morgen dus naar huis, bijkletsen en het ritme weer oppakken . En wie weet nadenken over een volgende fietstocht en-of reis.

Ps Han maakt deze keer een apart berichtje.

We zijn weer in de lucht

Kennelijk zijn er mensen die vinden dat we te weining van ons laten horen. Is ook zo. Maar dat heeft zijn reden. We fietsen de hele dag, we hebben niet altijd gelegenheid tot internet, iedere keer aan het eind van de dag de persoonlijke verzorging en wasjes doen en ophangen. Dan begint voor ons de echte dag en ontspanning pas: het verzorgen van de innerlijke mens! En daar steken we veel tijd in mogen we wel stellen. En zo schiet er de berichtgeving aan het thuisfront veelal bij in. Je zou het een keuzeprobleem kunnen noemen maar voor ons is die keuze nooit moeilijk. ´Irst ete´ (en drinken) zeggen ze in Oosterhout maar op de Camino ook! ´Goed ete want drinken is ook duur´is een andere kreet. Nou we kunnen jullie zeggen dat zowel eten als drinken hier heel weinig kost dus doen wij er ons zeer te goed aan.
Inmiddels trasppen we al een paar dagen op zeer vlak terrein, hetgeen vooral Han erg goed bevalt. Kilometerslang alsmaar akkers en nog eens akkers. Natuurlijk schiet dat wel op maar is toch ook wel er saai en daardoor taai.
We zitten inmiddels in Leon, een goeie 350 kilometer van Santiago. Morgen of anders overmorgen is het weer gebeurd met het vlakke trajekt en moet er weer geklommen worden. Daar denken we nu niet aan en ook niet meer aan jullie, wij gaan nu naar het terras! Hola. Houdoe en por favor!

zo vroeg waren we nog nooit op.......

We staan aan de voet van de pyreneeën. Vanochtend werden we door de madame waar we sliepen het huis uit gezet (ze zei dat ze hoognodig weg moest). Niet dat het erg was; we hadden toch al niet de behoefte om hier nog veel langer te verblijven vanwege allemaal wel erg veel regels. Zo ging om tien uur de avondklok in en mochten we smorgens niet douchen. En er lag maar 1 deken op bed. Ja ja, het leven van een pelgrim, is zwaar. Vandaag gaan we de grote berg over! We zullen de komende tijd wel moeten terugschakelen met diverse klimmen in het vooruitzicht.
Houdoe, Han en Machiel

Bericht uit Royan

Franse leven went: du pain, du vin et du fromage. Het Franse toetsenbrod went minder snel of nooit. Morgen eerst naar de fietsenmaker voor twee nieuwe spqken. Gebroken; Morgen verder avec le bateau (klein half uurtje), Daarna koersen we verder langs de kust. Met veel soleil hopen we natuurlijk. Nu eerst eten en daarna een glaasje drinken.

't Wordt langzaam zwaarder

We zijn weer 3 dagen verder, vanuit Dongen maar weer een berichtje omdat de fietsers er niet aan toekomen (armoedige hotels zonder computerfaciliteiten). Het stadje Châtellerault, hoewel vroeger al onderdeel van de pelgrimsroute naar Santiago, beviel hen helemaal niet. Volgens Machiel was het net Oost-Europa: alle horeca gesloten en niets te zien of te doen. Dus vroeg naar bed om de volgende ochtend vroeg te kunnen vertrekken.
Door een slechte nacht werd de dag erna ook nog een "offday", regen, wind en behoorlijk moeten klimmen. Flink moe kwamen ze in het bed& breakfast adres in het dorpje Lezay aan.
Vandaag hebben ze, net als wij, volle bak regen gehad. Pas bij aankomst in de volgende overnachtingsplaats, St.-Jean-d'Angély, klaarde de lucht op. En toen echt toe aan een warm bad....

Van kasteel naar budget hotel

Vanuit SMS-jes heb ik, Mirjam, weer wat nieuws over de heren. Op 3 september zijn ze in Fréteval aangekomen (een dorpje met 897 inwoners) en hebben daar in een prachtig kasteel overnacht ( kijk maar eens op http://www.chateauderocheux.com/). Ze waren bijna de enige gasten, dus praktisch kasteelheer.
Maar helaas de tocht moest vandaag weer verder en ze zijn nu in Tours aangekomen (137.000 inwoners, Midden-Frankrijk aan de Loire). Deze keer overnachting in een budget hotel, armoe vergeleken met de dag ervoor...